AJAN

Siyah boğazlı kazak, dar deri pantolon, topuklu ayakkabılar, siyah buğulu bir makyaj, sımısıkı toplanmış atkuyruğu olan güzel kadın; elinde susturucu takılmış bir silahla; sırtını duvara verip yavaş yavaş ana bilgisayarın olduğu odaya girer.

Flashı bilgisayara takar; hızlı hızlı klavyeyi tuşlamaya başlar; ekranda yazılar hızlı hızlı akmaya başlar. Yüzüne ekranın yeşil- mavi ışığı vurur ve sinsice gülümser...
Her şeyi anlamıştır o an..

Düşünüyorum da; o topuklu ayakkabılarla yürümek bile imkansızken; bir de üzerine sessiz olunması gerek; zor zanaat.. Sadece bu da değil..
Mesela...
Bilgisayarı nasıl o kadar net kullanıyorlar?
Nerden biliyorlar; gizli şeylerin o dosyada olduğunu?
Ya da o bilgisayar o kadar önemliyse eğer; neden başında kimse yok? Şifre yok?

Kendimi düşünüyorum da ; ajan falan olsam ben..
Topuklu ayakkabı da şart olsa; dolgu topuk giyerdim heralde :)

 Bilgisayar odasına girdiğimde; bilgisayarlardan anlamadığım için anlayan bir arkadaşımı arar:
 ' Nereye bascam ben şimdi? Ekranda böööle şeyler var.. Dosyalar falan.. Bi kapatıp açsam mı?'  derdim büyük ihtimal..

Herkesin yapabileceği işler vardır ve yapamayacağı.. Mesela benden  çocuk bakıcısı, ajan, kuaför veya şair olmaz.

Hayatımın şu aşamasında hala öğrenecek çok şey; öğretilecek çok şey olduğunu biliyorum ve ben öğretici olmaktan gurur duyuyorum.

Ama belli olmaz, ajanlık da fena gelmedi; belki siyah boğazlı kazak alırım ilk adım olarak..