Bir çocuğu mutlu etmek istiyorsaniz eğer; gözlerinin içine bakarak, gözlerinin çok güzel olduğunu, çok zeki olduğunu belli eden bakişlari olduğunu söyleyin.
Denenmiştir. Aslinda test yapmak gibi bir niyetim yoktu, olaylar öyle gelişti; samimiydim.. Söğütlüçeşme tren istasyonunda, yaşlari 8-11 arasinda degisen 5-6 sokak cocugu vardi.
Belli, içlerinden bir tanesi lider, sadece o bankta oturuyordu.
Diğer çocuklar bağira cağira birbirini itiyor, gülüyor, 'abanmak yok' diye bağrişiyorlardi, biraz sert vuranlari tren raylarina itmekle tehdit ediyorlardi. Etraftaki diğer insanlar oldukça uzaktan bakip arada hiç de kibar olmayan bir ses tonuyla 'sessiz olun' diye bağiriyordu.
Neyse; benim de o gün elimde çok büyük bir resim defteri vardi. İçlerinden birinin dikkatini cekmis olacak ki ' abla koca kizsin, resim mi yapiyon hehe' dedi. Gülesim geldi. Resim yapmayi kendi yaşlarina özgü buluyordu, zaten icinde resim de yoktu ya, takildigim hukuk konularini büyük büyük yazip ordan calişiyordum.
'Yooo, icinde resim yok, ders notlari var, gel bak' dedim. Ellerini arkasinda buluşturdu, yanima oturmasini isaret ettim banka vurarak, oturdu. Sanki anliyormuş gibi bakti, inceledi. En azindan bildigi kalem renkleriydi. 'Bu kirmizi, bu da yeşil' dedi kağidi gösterip, gercekten de baslik kirmiziydi. Yesil dedigi, fosforlu sariydi ama olsun.
Baktim soyle bi yuzune, dedim ki 'Aferin sana...Aaa senin kirpiklerin ne kadar guzel, ne kadar da zeki bakiyosun, masallah' dedim. Utandi. Arkadaslarinin yanina gitti. Defterimi kapatirken, o lider cocuk 'Abla, benim de gözlerim güzel mi sence' dedi. Bizi dinliyormuş. Aslinda hic de ilgilenmiyor gibiydi. Yan banktaydi, bize bakmiyordu bile.
Ona da neredeyse ayni cevabi verdim. O arada tren geldi.Bindim.Tren hareket etmeye başlayinca, ilk cocuk arkadaslarinin arasindan siyrilip el sallayarak kosmaya basladi. Ben de el salladim.
Lider olan banktan kalkar gibi oldu ama tekrar oturdu. Sadece bakti.
Ikisinin de gözleri çok güzeldi...
Denenmiştir. Aslinda test yapmak gibi bir niyetim yoktu, olaylar öyle gelişti; samimiydim.. Söğütlüçeşme tren istasyonunda, yaşlari 8-11 arasinda degisen 5-6 sokak cocugu vardi.
Belli, içlerinden bir tanesi lider, sadece o bankta oturuyordu.
Diğer çocuklar bağira cağira birbirini itiyor, gülüyor, 'abanmak yok' diye bağrişiyorlardi, biraz sert vuranlari tren raylarina itmekle tehdit ediyorlardi. Etraftaki diğer insanlar oldukça uzaktan bakip arada hiç de kibar olmayan bir ses tonuyla 'sessiz olun' diye bağiriyordu.
Neyse; benim de o gün elimde çok büyük bir resim defteri vardi. İçlerinden birinin dikkatini cekmis olacak ki ' abla koca kizsin, resim mi yapiyon hehe' dedi. Gülesim geldi. Resim yapmayi kendi yaşlarina özgü buluyordu, zaten icinde resim de yoktu ya, takildigim hukuk konularini büyük büyük yazip ordan calişiyordum.
'Yooo, icinde resim yok, ders notlari var, gel bak' dedim. Ellerini arkasinda buluşturdu, yanima oturmasini isaret ettim banka vurarak, oturdu. Sanki anliyormuş gibi bakti, inceledi. En azindan bildigi kalem renkleriydi. 'Bu kirmizi, bu da yeşil' dedi kağidi gösterip, gercekten de baslik kirmiziydi. Yesil dedigi, fosforlu sariydi ama olsun.
Baktim soyle bi yuzune, dedim ki 'Aferin sana...Aaa senin kirpiklerin ne kadar guzel, ne kadar da zeki bakiyosun, masallah' dedim. Utandi. Arkadaslarinin yanina gitti. Defterimi kapatirken, o lider cocuk 'Abla, benim de gözlerim güzel mi sence' dedi. Bizi dinliyormuş. Aslinda hic de ilgilenmiyor gibiydi. Yan banktaydi, bize bakmiyordu bile.
Ona da neredeyse ayni cevabi verdim. O arada tren geldi.Bindim.Tren hareket etmeye başlayinca, ilk cocuk arkadaslarinin arasindan siyrilip el sallayarak kosmaya basladi. Ben de el salladim.
Lider olan banktan kalkar gibi oldu ama tekrar oturdu. Sadece bakti.
Ikisinin de gözleri çok güzeldi...
1 yorum:
Söğütlüçeşme tren istasyonu, O çocuklar & sen... Anlattığın herşey ve hepiniz o kadar berraksınız ki yazdıklarını okurken yüzümde oluşan mimiklerimi seviyorum ;)
Hani derler ya 'duyguna, kalemine, yüreğine sağlık" diye.. Ben öyle demeyeceğim 'SANA SAĞLIK' :)
Yorum Gönder