ZAM

Geçenlerde,  güzeller güzeli Nazya bebek yavaş yavaş konuşmaya başladı. 

Bebeklerin favori ilk kelimelerinden olan; iki aynı heceyi peşpeşe söyleme geleniğini sürdürmekte terddüt etmedi Nazya Bebek.. 'baba, dede' gibi  kelimelerle başladı. 'Pepe' de cabası.

O an ailenin tüm büyüklerinden övgü, gurur, şirinliğe karşı iç gıcıklanmasıyla karışık 'ay ay ay' sesleri yükselirken şunu düşündüm.

Sevgiye, ilgiye ' zam' geliyor arkadaş.

Kimbilir bana zamanında ne övgüler yapıldı. 'kahverengi ye, 'kakkarengi' dediğimde ne çok sevildim kim bilir. İlk adımım nasıl da sevinçle karşılandı kimbilir. (Bu arada ben 9 aylık yürümüşüm. İnceden gurur duyarım da :)) 


Şimdi ise yürüyorum diye ne bir alkış, konuşuyorum diye ne bir övgü, tuvaletimi altıma yapmadığım için ne bir teşekkür.. Büyümek zor zanaat.. Öyle birşey beklemiyorum tabi ama eskisi kadar takdir görmek zorlaşıyor mu ne?


Liseden mezun oluyorsunuz yetmiyor, üniversite kazanmanız bekleniyor.
Üniversiteyi kazanıyorsunuz, bu sefer de mezun olmanız bekleniyor.
Mezun oluyorsunuz, iş bekleniyor. İş buluyorsunuz evlilik, sonra çocuk, çocukların iyi yetiştirilmesi vs..
Övülemiyorsunuz bir türlü. 


Tek bir adımınızın övüldüğü, tek bir kelimenizin sürekli size tekrar ettirilmeye çalıştıldığı günler geride kaldı. Ve işin en kötü tarafı bunları hatırlamıyorsunuz.

Sevgiye, ilgiye daha fazla zam gelmeden stoklayın bence. 
En azından bu seferkiler unutulmayacak.